Rodzinnym miastem tego kanarka kształtnego jest Glasgow w Szkocji, gdzie przed 150 laty po raz pierwszy wystawiono go do konkursu. Na ukształtowanie ptaka miały prawdopodobnie wpływ dwie różne rasy kanarków, a mianowicie belgijski garbus i holenderski kędzierzawy.

Wygląd ptaka.
 Scotch Fancy ma garbatą sylwetkę tylko wówczas, gdy przybiera wymaganą postawę, czyli podczas "roboty". Czas ustawiania się ptaka w ten sposób u niektórych osobników wynosi kilkanaście sekund, inne ptaki czynią to szybciej, ale są i takie, które mimo zachęty nie chcą w ogóle "robić". Przyczyną tego mogą być niewłaściwe metody treningu stosowane przez hodowcę w czasie przygotowywania ptaka do konkursu, niepożądane cechy odziedziczone po przodkach lub nieodpowiedni pokarm, stosowany podczas wychowu młodych. Ptak idealnie ustawiony musi prezentować przede wszystkim łukowatą linię, utworzoną przez głowę, szyję, grzbiet, kuper i ogon, przy czym jego głowa jest wysunięta do przodu na cienkiej, długiej i nieco wygiętej szyi. Całe ciało musi być ustawione prawie pionowo, na wyprostowanych nogach. Im dłużej ptak utrzymuje się w takiej pozycji, tym więcej otrzymuje punktów. Głowa i szyja odgrywają u garbusa szkockiego dominującą rolę, ponieważ mają decydujący wpływ na ukształtowanie idealnego łuku sylwetki. Głowa ma być mała, płaska, o pięknym zarysie, dziób mały i dobrze ukształtowany. Szyja powinna być opływowa, cienka i nieco wygięta. Grzbiet jest uwypuklony łukowato- Korpus ptaka w trakcie "roboty" powinien być zawsze ustawiony pionowo.

Wielkość szkockiego garbusa przekracza 17 cm. Nie ma ustalonej górnej granicy; im większy jest ptak, tym wyżej ceniony. Normalnie ptak trzyma głowę na swojej nieco wygiętej szyi prawie w pozycji pionowej. Pierś nie powinna być wysunięta do przodu, lecz raczej płaska lub nawet nieco zapadnięta. Skrzydła muszą dobrze przylegać do tułowia ptaka i stykać się na jego ogonie, być długie i zwarte. Nogi są długie i smukłe, golenie dobrze upierzone. Ogon jest zwarty, długi, wąski i lekko przegięty w dół.

Ptak powinien sprawiać wrażenie zdrowego, rześkiego i mocnego. Oczy jego są bystre, świecące. Na piersi, brzuchu i bokach pióra pokrywowe mają być luźniej ułożone, odstające. Na pozostałych częściach ciała upierzenie musi być czyste, dobrze przylegające i nie kędzierzawe.

Rozmnażanie. 
Jest ono dosyć trudne. Mimo że hodowla jest monogamiczna, lęgi są najczęściej nieudane. Jeśli wychów młodych powierza się mamkom, ptaki tracą instynkt macierzyński. Podczas wychowu młodych szkockie garbusy muszą mieć pod dostatkiem białka i otrzymywać skiełkowano nasiona. Pozostałe pokarmy, pielęgnacja oraz warunki utrzymywania ptaków są podobne jak dla kanarków kolorowych.

Lęgi szkockich garbusów powinny się odbywać w obszernych klatkach, o wymiarach co najmniej 60x50x50 cm. Małe klatki mają ujemny wpływ na kondycję ptaków i ich chęć gniazdowania. Samiczka znosi w jednym lęgu do 5 jaj. Wysiaduje je przez 14 dni. Młode są wychowywane przez oboje rodziców. Samodzielność osiągają mniej więcej po 30 dniach.

Skala punktowa oceny wg COM

1) podstawa 20
2) wielkość 10
3) głowa i szyja 10
4) grzbiet 20
5) budowa ptaka 20
6) nogi 5
7) ogon 5
8) kondycja 10