Jest to najpopularniejszy kanarek kształtny, piękny ptak o wspaniałej, smukłej sylwetce. Został wyhodowany w 1870 roku w angielskim hrabstwie Yorkshire. Pierwotnym założeniem hodowców angielskich było uzyskanie ptaka o bardzo smukłym ciele, którego szerokość wynosiłaby około 2,5 cm, a długość 17 cm. Selekcja w tym kierunku doprowadziła do uzyskania ptaków o zdeformowanej sylwetce, które nie mogły konkurować z wyhodowanym wcześniej i dobrze już znanym olbrzymem Lancashire. Dopiero gdy obrano inny kierunek selekcji kanarka Yorkshire, zdołał on zdystansować wszystkie inne kanarki kształtne hodowane w Anglii.

Wygląd ptaka. 
Głowa powinna być kulista, oczy umiejscowione dokładnie na środku jej boków. Dziób jest delikatnie i pięknie zaostrzony. Na linii styku głowy z szyją nie może być żadnych załamań. Podbródek, podgardle i górna część piersi tworzą prawie prostą linię. Sylwetka ptaka jest smukła, ale mocna, ramiona są szerokie i zaokrąglone. Od ramion ku dołowi tułów stożkowato się zwęża. Wielkość ciała wynosi 17-18 cm.

Ptak na żerdzi powinien mieć postawę prawie pionową, przy czym jego nogi mają być szczudłowato ustawione. Tył głowy, grzbiet, kuper i ogon tworzą jedną linię. Ptak musi robić wrażenie zdrowego i pełnego siły. Jego upierzenie powinno być jedwabiste, gęste, krótkie, dobrze przylegające do ciała.
Ogon i skrzydła są długie i zwarte. Skrzydła powinny się stykać na ogonie, ale nie mogą się krzyżować. Punkty za ogólne wrażenie spełniają przy ocenie ptaków rolę wyrównawczą, gdyż mogą zrównoważyć zalety i wady ptaka. Ma tu też znaczenie ubarwienie ptaka, które powinno być jednolite. U szeków rysunek barw musi być symetryczny. Kanarki Yorkshire mogą mieć różną barwę upierzenia, które jednak musi spełniać podane wymagania. Yorkshire z pigmentem czerwonym pochodzą od kanarków kolorowych, toteż ich sylwetki mogą odbiegać od standardu. Ptaki specjalnie karmione substancjami barwiącymi mogą mieć wadliwie rozmieszczoną barwę podstawową.

Najczęstsze wady to za mocno wystająca lub zapadnięta pierś, mała lub płaska głowa, za duży dziób, wąska szyja, łukowaty grzbiet lub kuper, za krótki lub za długi ogon i skrzydła, krótkie i przygięte nogi.

Rozmnażanie. 
Nie należy ono do zbyt trudnych, ponieważ oboje partnerzy są z reguły dobrymi opiekunami swego potomstwa. Hodowla powinna być mono-gamiczna, jest wówczas korzystniejsza, zwłaszcza dla początkujących hodowców. Partnerów dobiera się na tej samej zasadzie, jak kanarki kolorowe; jeden osobnik z pary lęgowej powinien mieć ubarwienie intensywne (A), drugi blade (B). Dobór koloru jest uzależniony od tego, jakie ptaki hodowca pragnie uzyskać. Klatka dla jednej pary powinna mieć wymiary 60 x 40 x 40 cm. Średnica gniazda powinna wynosić 10 cm. Gniazdo musi być tak umieszczone w klatce, aby ptak nie ścierał sobie ogona o druty klatki. Budują je zazwyczaj oboje partnerzy. Za wyściółkę służą krótko pocięte włókna konopne, cienkie źdźbła trawy i mech. Może je jednak skutecznie zastąpić lignina. Gniazdo źle wykonane przez ptaki należy tak poprawić, aby miało kształt półkuli, a leżące w nim jaja stykały się ze sobą. Yorkshire znoszą zazwyczaj cztery jaja, które przez 14 dni wysiaduje wyłącznie samiczka. Niekiedy się zdarza, że w trakcie wysiadywania jaj samczyk wygania swoją partnerkę z gniazda, aby skłonić ją do porzucenia lęgu i przystąpienia wkrótce do następnego. W takim przypadku samczyka należy odseparować od partnerki i pozwolić jej samodzielnie wychować młode. Karmienie, wychów i warunki utrzymania młodych są podobne jak w hodowli kanarków kolorowych. 

Skala punktowa oceny według COM:
 
1) głowa 20 
2) wielkość 10 
3) budowa 10 
4) postawa 25
5) upierzenie 25
6) ogólne wrażenie 10